Deze website maakt gebruik van cookies om u de beste ervaring te bieden wanneer u onze website bezoekt. Door deze website te blijven gebruiken, stemt u in met ons gebruik van deze cookies.
Als we in het sociale domein willen gaan doen wat werkelijk voor mensen van betekenis is, dan moeten we bij de overheid af van het dominante neutrale mensbeeld.
Deze woorden sprak Janny Bakker tijdens de Hannie van Leeuwen lezing (2018) met als titel Anders Kijken. In dit blog wil ik aangeven waarom ik het met haar eens ben.
Soms tik ik weleens een zoekopdracht in google in naar knelpunten voor bewonersinitiatieven. Vooral wanneer ik weer de vraag krijg mee te werken aan een onderzoek naar knelpunten voor bewonersinitiatieven rondom wet- en regelgeving, duurzaamheid, financiering, bejegening door de overheid of samenwerking met professionele samenwerkingspartners. Bijna iedere week verschijnt er wel weer een kop in krant of vakblad die aangeeft dat het knelt met het bewonersinitiatief en de systeemwereld.
De gewenste Transformatie van de jeugdhulp lijkt maar niet van de grond te komen. Een van de kerndoelen van de transformatie is dat “kinderen zoveel mogelijk in de eigen thuissituatie kunnen opgroeien en als dat niet lukt hebben pleegzorg en andere gezinsgerichte vormen van jeugdhulp de voorkeur”. In de Jeugdwet uit 2015 wordt van het college van burgemeester en wethouders en van gecertificeerde instellingen geëist dat ze bij een uithuisplaatsing de voorkeur geven aan een plaatsing in een gezinsomgeving boven plaatsing in een instelling.
Motivatie is datgene wat je drijft, wat je motief is om iets te doen of te laten. Dat geldt zowel voor het werk dat je doet, als voor je houding naar anderen toe. Hiervoor maakt het niet uit of dat werk betaald wordt of niet. Ten onrechte wordt onbetaald werk, zoals vrijwilligerswerk of mantelzorg, apart gehouden van betaald werk. Dat wordt als ‘vrijwillige inzet’ gelabeld, maar zonder het werk van de vele vrijwilligers komt het gehele raderwerk dat we samenleving noemen tot stilstand.
Begin december had ik een interview met David. Hij heeft een aangeboren oogaandoening, waardoor zijn blikveld steeds kleiner wordt en een kokervisus ontstaat. Luisterend naar zijn verhaal werd ik me bewust van ‘de blinde vlek’ van ziende mensen. “Je kunt toch zelf wel licht huishoudelijk werk doen?”, werd gevraagd tijdens een keukentafelgesprek (“net een kruisverhoor”) toen hij om huishoudelijke hulp vroeg.
De stapeling van zorgkosten en het mijden van noodzakelijke zorg en ondersteuning door de te hoge kosten, vormen een groot en toenemend probleem in de samenleving. Ieder(in) constateert al langere tijd – samen met andere organisaties - dat de kosten voor zorg en ondersteuning te hoog zijn geworden, terwijl tegemoetkomingen en compensatieregelingen zijn wegbezuinigd.
Adviesraden geven gevraagd en ongevraagd advies. Hun kracht hierbij is dat ze de belevingswereld van inwoners bij de gemeente binnen brengen. Dat ze in hun eigen omgeving kijken, horen en voelen wat er speelt en dit inbrengen in hun adviesraad. Dat wil echter niet zeggen dat hun advies altijd 100% representatief is. Of dat ze een complete groep inwoners geraadpleegd hebben. Want laten we het eens hebben over realistische verwachtingen op dat gebied…
De gemeente Helmond had een doel: in een jaar tijd 120 kwetsbare Helmonders bereiken die niet (of moeilijk) bereikt werden door andere organisaties. Dirk den Hollander draaide het om: “Wij richten ons niet op die kwetsbare mensen, maar op iedereen. Ons idee was een stigmavrije plek waar iedereen welkom was. Als je eenmaal binnen bent doet het er namelijk niet toe wie of wat je bent.” En zo ontstond Nei Skoen: een stigmavrije ontmoetingsplaats in Helmond met als doel het bevorderen van maatschappelijke integratie en participatie van mensen.
Het is helaas geen nieuws dat gemeenten ook in het sociaal domein meer geld uitgeven dan dat er begroot wordt. Een ingewikkelde ontwikkeling, waar ook adviesraden over bevraagd worden door hun gemeente. Ik ben van mening dat adviesraden er niet zijn om zich uit te spreken over waar bezuinigingen moeten plaatsvinden. Ze zijn er wel om met de gemeente na te denken over hoe je de participatiesamenleving kan laten functioneren en wat voor effect dit kan hebben op kosten.
De woorden ‘Zorg’ en ‘Service’ lijken zo veel op elkaar dat ze door elkaar gebruikt worden. Er zijn tegenwoordig zelfs bureaus die zich zorgservice noemen. Wie zo op het eerste gehoor het verschil tussen de twee woorden ‘zorg’ en ‘service’ aan wil geven zal dit eerder als een verschil in gevoelswaarde noemen dan een principieel verschil in betekenis. Is zorg iets intensiever dan service of is het andersom zodat service dieper gaat dan zorg. Hoe zou het toch komen dat we zorg niet kunnen definiëren in termen van service of in termen van een dienst of dienstverlening.
